Epitaaf

 22,50

Uitverkocht

  • Synopsis

    Giorgio Bassani werd wereldberoemd met de cyclus Het verhaal van Ferrara, waarvan de roman De tuin van de familie Finzi-Contini de bekendste titel is. Dat hij naast schrijver ook dichter was, is minder bekend.
    Epitaaf, voor het eerst verschenen in 1974, is zijn op een-na-laatste bundel. Bassani heeft hierin rijm en vormvastheid losgelaten en gekozen voor het vrije vers op een parlandotoon, maar met behoud van de hem kenmerkende melancholie en ironie. Hij mijmert – en spot – over de liefde, ouderdom en jeugd. Ook in deze bundel keert hij terug naar zijn geliefde Ferrara.

  • Recensies

    ‘Soms lijkt het of die schrijver, die in zijn romans Ferrara vereeuwigde, luchtig voor zich uit zit te mijmeren. Maar onverwacht kan hij ook uithalen.’Arjan Peters in De Volkskrant

    ‘In Epitaaf viert Bassani dat leven in al zijn schoonheid en lelijkheid en publiceerde een bundel met weldadige afwisseling van korte,lichte gedichten en langere meer duister werk, die je door kunt blijven lezen tot… ja, zolang je leeft.’ Menno Hartman in Awater 

  • Fragment

    Rolls Royce

    Meteen nadat ik mijn ogen voorgoed heb gesloten
    doorkruis ik daar weer wie weet hoe Ferrara per auto –
    een grote metallic sedan van een
    buitenlands merk met grote
    doffe ruiten misschien een
    Rolls –
    ga ik daar weer van het slot van de Estes de Corso
    Giovecca af in de richting van het rozerode
    lijnenspel aan het einde van de Prospettiva die intussen
    groter en groter werd binnen de gewelfde
    rechthoek van de voorruit

    De chauffeur met de hoge stijve boord die recht voorin zat
    wist ongetwijfeld prima waar hij heen moest en ik
    peinsde er ook niet over
    hem eraan te herinneren
    verlangend als ik was om links de San Carlo-kerk te herkennen
    meer verderop rechts
    die van de Teatijnen
    en daartegenover al vroeg in een groepje op de stoep
    voor banketbakkerij
    Folchini
    de vrienden van mijn vader toen híj jong was
    de meesten met brede grijze vilthoed op sommigen met stok en al
    met zilveren knop in de hand
    hunkerend ja popelend als ik was om de hele Main
    Street van mijn stad op een doodgewone dag in mei-juni af te leggen
    zo halverwege de jaren twintig om kwart voor
    negen ’s morgens

    Als het ware voortgedreven door zijn eigen luxelucht sloeg de Rolls toen
    daar af naar de Via Madama en kort daarop naar de Via
    Cisterna del Follo
    en op dat moment was ik nog maar tien
    met vuurrode konen uit angst te laat op school te komen
    ik was het die precies op dat moment met zijn boeken onder de arm
    huisnummer één
    verliet
    ik was het die al doorhollend zich omdraaide
    naar moeder die boven uit het raam hing om nog een waarschuwing
    na te roepen
    ik was het ik die even voordat hij
    uit haar meisjesblik om de hoek verdween
    zijn linkerhand opstak in een gebaar
    van onverschilligheid en tegelijk
    afscheid

    Ik had stop willen roepen naar de stijve
    chauffeur en uit willen stappen maar de Rolls
    hobbelde al zachtjes langs
    de Montagnone ja inmiddels
    de Poort uit vloog hij al over brede uitgestorven wegen
    die aan weerszijden volstrekt verstoken van daken waren en volstrekt
    onbekend

  • Details