Uitgeverij Koppernik

1 month ago

Twee mooie stukken in De Gids over Fleur Jaeggy! Dus loopt u even langs de winkel en koop De Gids! Is trouwens sowieso de moeite waard.

De column van Perisis Bekkering:

'In het werk van mijn nieuwe lievelingsschrijver, de Zwitserse Fleur Jaeggy, zijn de twee soorten tot in het extreme uitgetekend, zonder tussen- en mengvormen. Ik vermoed dat Jaeggy zelf slecht is in ruimte innemen, want haar romans zijn meestal maar rond de honderd pagina’s. Haar proza daarentegen is doornig en eigenzinnig, ik herken daarin het verlangen om van het eerste soort te zijn, om niemand te hoeven behagen. De schrijver geeft weinig hulpmiddelen, haar alinea’s springen halverwege soms ineens jaren terug of vooruit en dan moet je je als lezer maar zien te redden.'

En een dialoog van Hannah van Wieringen:

Je hebt personages die je uitleggen wie ze zijn, doorgaans vreselijk. En je hebt personages die zelf ook niet weten wie ze zijn, die zich oriënteren, die een gooi doen naar duiding. Ze zegt ergens in die korte verhalenbundel: ‘Ze wensten niets anders dan afstand doen.’ Dat lijkt ook voor haar verhalen te gelden.

Nou. Ik word unheimisch van dat ascetische. Van al dat afwijzen. Alsof er iets mis is met het volle leven. Meer angst dan iets anders.

Ja. Nee. Dat kun je wel stellen. Maar daar kun je toch niets van vinden? Hoe kun je de mensen nu angst kwalijk nemen? Of romanpersonages. Het gaat júíst over het volle leven. Het gaat over zusterschap, over een vriendschap die een liefde is die een vriendschap is. En een gevangenis. De ik van Jaeggy is een ontsnappingskunstenaar met heimwee naar de gevangenis.

Ik ga het niet lezen.

Dan lees je het niet.

Ik ga iets levensbevestigends doen.

Nou, geweldig.

Biertje?

Doe. Of nee, wodka, één klontje ijs. Lees het nou wel, lees die andere roman. SS Proleterka. Dan hoor je iets over het zachtmoedige in zwijgen en niet handelen en het agressieve in spreken en wel handelen.

Nee. ... See MoreSee Less