Gedicht aan de duur
€ 15,00
- Synopsis
Op 2 maart 1986 bracht Peter Handke in Salzburg een kopie van zijn net voltooide manuscript van Die Wiederholung naar de post, om het zijn uitgever te sturen. Later die dag noteerde hij dat de krantenvrouw op de Waagplatz hem had nageroepen omdat hij de envelop had laten liggen. Mogelijk vormde dit voor hem de aanzet om nog die dag te beginnen aan zijn Gedicht an die Dauer. Het ‘filosofisch-narratieve’ gedicht, zoals Handke het zelf noemde, verscheen in oktober van datzelfde jaar en is voor deze uitgave eindelijk integraal in het Nederlands vertaald.
Vertaling Huub Beurskens
- Recensies
Peter Handke won in 2019 de Nobelprijs voor de literatuur.
‘Handke gaat tegen de duur in en creëert zo denkruimte.’ De Volkskrant
- Fragment
Al lang wil ik over de duur schrijven,
geen verhandeling, geen schets, geen verhaal –
de duur zet aan tot het gedicht.
Wil me afvragen met een gedicht,
me herinneren met een gedicht,
beweren en bewaren met een gedicht
wat de duur is.
Steeds weer heb ik de duur ervaren,
in het vroege voorjaar bij de Fontaine Sainte-Marie,
in de nachtelijke wind bij de Porte d’Auteuil,
in de zomerzon van de Karst,
op de vroegochtendlijke weg naar huis na een één zijn.
Deze duur, wat was die?
Was hij een tijdsspanne?
Iets meetbaars? Een zekerheid?
Nee, de duur was een gevoel,
het vluchtigste van alle gevoelens,
vaak sneller voorbij dan een ogenblik,
niet te voorzien, niet te sturen,
niet te grijpen, niet te meten.
En toch zou ik met zijn hulp
welke tegenstander ook
hebben kunnen toelachen en ontwapenen,
zou ik het idee
dat ik een slecht mens was
hebben veranderd in de overtuiging
‘Hij is goed!’,
zou, als er een God bestond,
het gevoel van de duur lang zijn kind zijn geweest.
Gisteren nog hoorde ik op de Waagplatz in Salzburg,
tussen het gesjor en gerammel van de bedrijvige koopdag,
een stem als van de andere kant van de stad
mijn naam roepen,
begreep op hetzelfde moment
dat ik de tekst van Die Wiederholung,
waarmee ik naar de post onderweg was,
bij de marktkraam had laten liggen,
vernam, terwijl ik terugliep, die andere stem,
die me een kwarteeuw eerder
in de nachtelijke stilte van een buitenwijk in Graz
van de andere kant van de lege lange rechte straat
ook zo bezorgd, als van bovenaf, tegemoet kwam,
en kon toen het gevoel van de duur omschrijven
als een gebeurtenis van het spitsen van je oren,
een gebeurtenis van het je bewust worden,
een gebeurtenis van het omsloten worden,
een gebeurtenis van het ingehaald worden,
door wat? – door een extra zon,
door een verfrissende wind,
door een geluidloos, teder akkoord,
dat alle dissonanten bijstemt en samenvoegt.
‘Dagen houdt het, jaren duurt het’ –
Goethe, mijn held
en meester van het zakelijke zeggen,
je weet het weer eens te treffen:
de duur heeft met de jaren te maken,
met de decennia, met onze levenstijd;
de duur, dat is het levensgevoel.
Wellicht onnodig te zeggen
dat er geen duur uitgaat
van de dagelijkse rampen,
van de terugkerende tegenslagen,
de weer oplaaiende gevechten,
het tellen van de slachtoffers.
- Details
- Auteur Peter Handke
- Genre Poëzie
- Vertaling Huub Beurskens
- Aantal bladzijden 48
- Uitvoering Paperback met flappen
- Verschijningsdatum 10 januari 2016
- ISBN 9789492313188