Over Rood: 

‘Wat ís dit voor tekst, denk je als lezer steeds. Maar ook: ik wil meer weten, meer begrijpen van deze taal, van deze bizarre wereld.’ de Volkskrant

‘Een masterclass liefde voor gevorderden.’ De Standaard

XIV. STRIJK ER JE HAND OVERHEEN OM DE GROOTTE TE SCHATTEN EN JE DENKT EERST DAT HET STEEN IS DAN INKT OF ZWART WATER WAAR DE HAND WEGZAKT DAN EEN SCHAAL VAN ELDERS WAARUIT JE GEEN HAND MEER TERUGTREKT

Ik heb niet gewonnen vandaag. Maar wie weet win ik morgen.
Zei hij vaak bij zichzelf terwijl hij de trappen afliep.
Toen won hij.

Maar goed ook want in de rook van de kamer bleek hij zijn grootvaders boerderij
te hebben ingezet (die niet van hem was)
en veertigduizend dollar aan contanten (die wel).

Om het haar meteen te vertellen liep hij spetterend over de stoep naar de
dichtstbijzijnde telefoon, de vijf-uur-’s ochtends plensbui in zijn nek.
Hallo.

Haar stem klonk ingebroken. Waar was je vannacht.
Schrik snijdt door zijn adem.
O nee

hij hoort haar nog een pijl uit haar kleine koker kiezen.
In haar stem verheft zich de woede rechtstandig als bomen en houdt
zijn hart overeind.

Alleen als ik bij jou wakker word voel ik me zuiver zegt hij ineens.
De gewoonteverleiding komt van beneden.
De hellekoning

schrijft met één vinger haar initialen als gebrand op de ruit.
Zo bloost gekweld het opschrift van
een echtgenoot, verraadt zich.