Nietsdankussen – Cinthia Winter

‘O, baby, open jij de hemel? Of ik open het vuur. Want als onsterfelijk mooi wil ik ons blijven zien.’

In Nietsdankussen doet een vrouw, tijdens haar autorit naar een rendez-vous in een strandpaviljoen, gepassioneerd verslag van de aanloop tot het weerzien, na zo’n dertig jaar, met de liefde van haar leven, in de hoop eindelijk het ultieme geluk met hem te beleven.

Of is ze juist op weg naar het moment van haar ultieme wraak?

‘Zo’n agaveplant bloeit één keer, Cinthia. Pas na heel veel jaren, indrukwekkend hoog en mooi, heerlijk geurend. Daarna kwijnt ze weg. Maar die bloei is dan wel haar opperste geluk, gedragen verrukking, stille extase, denk je ook niet?’

‘Wat betekent extase?’

Deze sterk autobiografisch getinte novelle is geschreven vanuit een besef van verlies, maar met een ongewone, melancholische vitaliteit.