Met In de loop van de woorden verruimt Breyten Breytenbach de verbeelding door ongebreidelde woordspelingen, automatismen en humor. Hij betovert daarmee het woord.

 

‘Wat heb ik genoten van deze filosoof en geniale woordtovenaar! Hij heeft het denken over poëzie veranderd. En niet zo’n beetje! Dat is wat ‘echte’ poëzie doet.’Tenny Franken over In de loop van de woorden op de site van Perdu.

Nu weet ik het dan, eindelijk, wat een goede dichter is. Dankzij Leonard Cohen die over de poëzie van Charles Bukowski zei dat hij in zijn beste gedichten ‘brought the angels down to earth’. Een goede dichter weet hoe hij over engelen moet schrijven. Neem Breyten Breytenbach. Bij uitgeverij Koppernik verscheen een bundel van hem, uit het Afrikaans vertaald door Laurens Vancrevel. De titel is lelijk: In de loop van woorden. Maar wat zal ik zeuren. Ik lees, en ben verkocht: zelden droom ik over engelen / maar vannacht was het zo / dat ik een gang betrad / en jou daar tussen andere naakte engelen zag zitten / alsof je met hen in de wachtruimte / van een kraamkliniek je beurt afwachtte. Wim Brands op VPRO site

(het eeuwige leven)

ik verblijf op een heuvel
waar vogels worden getemd
in een dichtbegroeid land
waar niemand ooit
gejaagd heeft –
achter het binnenland waar wolken dansen
sluit een bergketen de ruimte af
met blauwe verten
soms wit omlijnd met pieken en afgronden –
langs het pad dat aan de voet
van heuvels kronkelt
lopen stoeten pelgrims hand in hand
om van een laatste uitkijkpunt
naar de zee te staren –
op zaterdagmiddag komen zangkoren met gestreepte jasjes
naar mijn kamer om te zingen
ze bewegen soepel op het ritme
van parende vogels –
ze tonen zoet hun rode tandvlees
dat is hun lach
en ze spreken de taal die ik mij herinner uit mijn jeugd –
en ik heb weer eeuwig geleefd

(zo heb ik je lief)

zoals een zeeolifant die leert voetballen tussen de kool
zoals een paard een ander paard zoekt
om samen te staan om te liefkozen in de wei
zoals een judasboom die licht paars bloesemt
’s nachts droomt van rode bloemen –
zo bemin ik jou

zoals een wolk een gezicht gaat kopen
op de roerloos stromende rivier
zoals een huis op de heuvel
zijn haard nog weet door het vuur
zoals een hart van vergelijkingen zat wordt
om de lijken in het water te laten vallen, weg te laten glijden –
ploep ploep – zo heb ik je lief

(de vlek)

de zwart-witfoto van boeren op het land
met op de achtergrond klarinetten en violen
van zigeuners en vogelmuziek
en tussen de regels door een dood paard

het is lang geleden dat een dood paard
in een gedicht is komen stinken
terwijl zigeuners hun vervlochten wijsjes spelen
en boeren ploegen tegen de donkere
verblinding van de zon in

(hangmaan helder verdwaalt)

hangmaan helder verdwaalt in de indigo hemel
boven deze stad waar honderdduizenden mensen
door de straten stromen alsof ze nooit zullen sterven
en ik vraag me af
of het nu niet ver meer zal zijn
dat mijn sterven met geritsel van een bundeltje licht
aan de beurt zal komen

in zo’n ontheemde metropool van kwetterende mobieltjesbabbellaars
en weggooimensen in stadsparken
of ergens in de behoortegrond onder een boom vol vogels
of tussen lakens als een mes in je bed
of op een balkon wanneer de roep van een schaapherder
de nabije heuvels afzoekt?

en wat het laatste gezicht zal zijn
(ik vraag het uit pure nieuwsgierigheid)
en of ik de warmte van mijn handen nog zal voelen
en de holte waarin woorden zaten
en of ik dan dit vers op het uur van de schielijke duisternis
zal herroepen, zal onthouden hoe lichtgewicht het is
het leven
als een boterham zonder brood
als bloed in het geheugen
en zal de maan dan dood zijn
of juist van blijdschap overgoten met licht tussen sterren
om de thuiskomst te vieren tussen de honden
van de clown van het circus?

Vertaling Laurens Vancrevel
Paperback, 56 blz.
€ 15,00
ISBN: 9789492313003
Verschenen augustus 2015

Breyten Breytenbach

Uitgeverij Koppernik

Meld u aan voor onze nieuwsbrief en ontvang bericht bij nieuwe boeken.

Dank voor uw aanmelding.